Canımsın derken can yandı dilimde
Dikenler kırıldı diktiğim gülümde
Yaralandım kanlar aktı iki elimde
Ben gülüme bakarken laleler kıskanır
Gözümden akan yaşla deniz ıslanır
Acı söz söyledim sevdiğim dostuma
Uçurtmaları saldım yelken üstüne
Bakamadım bahçemde yetişen hastama
Ayağımı bastığım yer çok zor uslanır
Gülü sevmeyen solmadan paslanır
Geç kalmaz kışın ardından gelir bahar
Yine küser bana aydınlık birden puslanır
Takip eder karanlığı vakti gelince seher
Yabanları diyara atmazsam bu sefer
Görmezler gayri pek çok güldüğümü
Yel gelir götürür gülümü dallar tozlanır
Tutamadım elimde en çok sevdiğimi
Unuturum elbette ne çok bildiğimi
Kokuya gerek yok o gülüyle süslenir
Dilim der ki gönlüm hep acıyla beslenir
0 yorum:
Yorum Gönder