Ama , Yoksun ...

Ama , Yoksun ...

Yok , olmuyor böyle sevgilim .
Her geçen gün biraz daha canım yanıyor .
Cayır cayır yanıyor içimdeki cana yakın gülümseyişlerin .
Yok olmuyor kanadı kırık , eksik ve parçalanmış rüyalarım .
Seni düşündüğüm her gece intihar etti , her gece .
Kanım donuyor , anlıyor musun ?
Seni öyle görmek nemlendiriyor göz bebeğimin mabedini.
Avuç içinin sıcaklığına muhtacım biraz .
Ama , yoksun ...

Düşünemiyorlar işte tek kefenle toprağın altında üşüyeceğini .

Üşürüm anlıyor musun ?
Ve o aptal gasilhaneciyi de uyarmıştım ' Çift kefene sar!' diye .
Ben orada da ısıtırım seni diyeceğim ama ; ben de öldüm ...